In 2002 werden asielzoekers opgevangen op Vlieland. Hoe is het met deze vluchtelingen na veertien jaar? En hoe kijkt Vlieland terug op de opvang?
In 1997 werd op Vlieland een Asielzoekerscentrum opgericht. Op het kleine eiland werden honderd vluchtelingen ondergebracht. De protesten van de bevolking waren vergelijkbaar met de protesten die we nu zien. Er is scepsis, achterdocht en wantrouwen over een groep onbekenden en dat zorgt voor veel onrust bij de bewoners van het eiland. De Reünie brengt de bewoners die in 2002 in het AZC zaten bij elkaar. Om te praten over hun banden met de lokale bevolking, hun verwachtingen en perspectieven, maar natuurlijk ook over het vertrek uit eigen land en de vlucht hier naartoe. Maar bovendien wordt zichtbaar hoe de bevolking van Vlieland de vluchtelingen uiteindelijk in hun armen sloot. Bojan verliet na de bombardementen in Servië zijn vaderland om uiteindelijk in Vlieland neer te strijken. Hij zou nu niet meer zonder het eiland kunnen en woont er nog steeds. Sterker nog, hij is van grote waarde voor het eiland door zijn ijssalon en zijn bioscoop. Bojan is verliefd op het Waddeneiland en gaat - weer of geen weer - bijna elke dag even naar het strand om een duik in de zee te nemen. Patrick bezoekt hem, en praat met hem over zijn oorlogstrauma's en zijn geluk op Vlieland. Belma is wel teruggegaan. Zij vluchtte uit Bosnië toen dat land door de Balkanoorlog verscheurt raakte. Ze besloot in 2004 om terug te gaan maar merkt nu hoe moeilijk het is om weer te integreren in het land waar je geboren bent. Want opgegroeid bij de Waddenzee valt het haar zwaar om te wennen aan de mentaliteit en gewoontes in haar vaderland. Ze komt tot de conclusie dat ze nu eigenlijk nergens meer past. Yaroslav kwam als elfjarige jongen met zijn ouders naar Vlieland, gevlucht voor de oorlog in Nagorno-Karabach. Zijn opa volgde enige tijd later, maar overleed al snel. Yaroslav gaat samen met zijn vader naar het graf van zijn opa op Vlieland, waar ze al lange tijd niet meer zijn geweest. Ze ervaren opnieuw hoe dankbaar ze zijn dat opa hier in Nederland begraven ligt.
De Reünie >
