Van een atheïst, die alles zeker weet, is ze veranderd in een verwonderd mens dat openstaat voor het mysterie.
Het kostte haar tien jaar om haar religieuze weg te vinden. Willemijn Dicke beschrijft in haar boek 'De sjamaan en ik' hoe zij van een verstokte atheïst veranderde in een verwonderde vrouw, met oog voor het mysterie. Halverwege de middelbare school veranderde haar belangstelling voor godsdienst in afkeer. In haar studententijd werd het nog sterker, ze vond het heel fijn om op te trekken met andere atheïsten, en het afgeven op religieuze mensen werd het cement van de vriendschappen. De scheiding was heel rigoureus: wat niet bewezen kon worden werd afgewezen. Die houding hield ze heel lang vol, maar op een dag veranderde dat. Ze zag hoe alles in haar leven dof en kleurloos was geworden, een leven zonder zin. Haar zoektocht bracht haar van zen via sjamanisme naar de christelijke Rijnlandse mystiek, waarvan meister Eckhart en Hildegard von Bingen belangrijke vertegenwoordigers zijn. Haar eigen mystieke ervaringen hebben Willemijn Dicke voor altijd veranderd: ook wat niet bewezen kan worden kan tóch waar zijn.
De Verwondering >
