De Belgische psychiater en hoogleraar Dirk de Wachter pleit voor wat minder geluk: het leven is niet maakbaar en dat hoeft niet erg te zijn.
Bij onze zuiderburen en ook in Nederland is de Belgische psychiater en hoogleraar Dirk de Wachter (1960) een veelgevraagde gast in de media vanwege zijn nuchtere kijk op de mens. De Wachter pleit voor wat minder geluk: het leven is niet maakbaar en dat hoeft niet erg te zijn; groots en meeslepend leven is ook niet alles. Ook ten aanzien van de liefde houdt hij een pleidooi voor wat meer realisme: als het even wat minder gaat in een relatie, dan is er nog geen crisis. Dirk de Wachter ziet zichzelf niet als een gelovig mens, misschien wél spiritueel, als het betekent dat je ziet dat de wereld ingewikkelder in elkaar zit dan wat rationaliteit aan oplossingen te bieden heeft. Hij heeft nooit de noodzaak gevoeld om zich af te zetten tegen de kerk; één van zijn grote voorbeelden is zijn oom - nonkel Robert -, die priester was; een gelovige en zeer geëngageerde man. De Wachter ziet zichzelf als een mens van deze tijd, bezig met wetenschap, progressief. Toch voelt hij dat religie op een of andere manier helemaal van deze tijd is: 'Hoe kunnen wij leven als er geen God is?' Van de joodse filosoof Levinas heeft hij geleerd dat de goddelijkheid verschijnt in het gelaat van de ander. Zijn dierbare tekst is een citaat van deze filosoof dat hij zelf heeft vertaald. De Wachter heeft het opgenomen in zijn boek Borderline Times en het gaat over la petite bonté, de kleine goedheid.
De Verwondering >
