De achttienjarige zoon van Mark Wijnen is zowel geestelijk als lichamelijk zwaargehandicapt. Samen met zijn zoon staat Mark op het podium in de voorstelling 'Ode aan Jasper'.
Toen Mark Wijnen achttien jaar geleden voor het eerst vader werd van een zoon Jasper, kon hij zijn geluk niet op en zoals elke vader leeft hij de eerste dagen in een roze wolk. 'Ik vond Jasper buitengewoon goed gelukt, hij had een prachtige kop met haar.' Na een paar weken krijgt de baby epileptische aanvallen en uit onderzoek blijkt dat Jasper een zeldzame ziekte heeft en zowel lichamelijk als geestelijk ernstig gehandicapt is. De wereld van Mark stort in. 'Ik wilde heel hard weglopen, in een auto stappen en zo ver mogelijk bij hem vandaan scheuren.' De eerste jaren steekt Mark al zijn energie in de zorg voor Jasper, maar hij is ook boos en duikt in de slachtofferrol. In die tijd wenst hij soms dat Jasper een zachte dood zal sterven om zijn zoon, maar ook hemzelf, meer lijden te besparen. Geleidelijk aan komt er meer rust, vooral omdat de ernstige epileptische aanvallen van Jasper verdwijnen na een ingrijpende operatie. Bij Mark maakt de boosheid met de jaren plaats voor liefde en hij heeft de grote wens om anderen te vertellen hoe Jasper hem heeft veranderd. Samen met zijn achttienjarige zoon staat hij nu op het podium met de voorstelling 'Ode aan Jasper'.
De Wandeling >
