Bram Berkvens vertelt hoe het is om psychotisch te zijn, het stigma dat hieraan kleeft en over hoe het hem al jaren lukt om zonder medicijnen gezond te blijven.
Sander spreekt met Bram Berkvens, een vlotte en goedlachse Brabander. Het is moeilijk voor te stellen dat Bram vijf keer gedwongen werd opgenomen, omdat hij psychotisch was. Dertien jaar lang slikt Bram allerlei medicijnen om de demonen in zijn hoofd te onderdrukken. De bijwerkingen van deze medicijnen waren soms alleen nog heftiger dan de psychoses zelf. 'Het was alsof ik een vissenkom om mijn hoofd had. Ik kon wel kijken, maar ik hoorde alles heel dof en ver weg. Mijn emoties zaten op slot. Ik kon op een gegeven moment niet eens meer huilen als een familielid was overleden. Ik voelde geen verdriet en dat is niet oké.' Zijn laatste psychiater gooit het daarom een aantal jaren geleden over een compleet andere boeg. Hij besluit te luisteren naar wie Bram is, zonder pillen en andere kunstgrepen. Samen lukt het hen om het medicijngebruik langzaam af te bouwen en uiteindelijk zelfs tot een nulpunt terug te brengen. Inmiddels gaat het goed met Bram en heeft hij zijn moeilijke verleden omgebogen tot iets positiefs. Hij geeft al jaren voorlichting als ervaringsdeskundige en op die manier inspireert hij anderen om te participeren in de maatschappij, ondanks het onbegrip waarop ex-psychiatrisch patiënten vaak stuiten. 'Stigma is één van de belangrijkste redenen dat het herstel stagneert. Werkgevers durven het niet aan om (ex)-psychiatrische patiënten aan te nemen, die daardoor zelf ook gaan geloven dat ze niet goed genoeg zijn.' Die negatieve vicieuze cirkel wil Bram graag doorbreken.
De Wandeling >
