Documentaire over schrijver en dichter Boudewijn Büch, waarin voor het eerst de archieven van zijn literaire erfenis opengaan.
Na het plotselinge overlijden van Boudewijn Büch in 2002 krijgt de populaire schrijver en mediapersoonlijkheid in talloze publicaties het etiket fantast en zelfs leugenaar opgeplakt. In deze documentaire doet regisseur Leo de Boer met hulp van biograaf Eva Rovers een poging de complex verknoopte verhalen van en rond Büch te ontwarren. Ze leggen daarmee een beeld bloot van een gekwelde man, voortdurend in strijd met zijn innerlijke demonen. Een van Büchs grootste mysteries is ongetwijfeld het wel of niet bestaan van zijn jonggestorven kind. Wat hebben een literaire zoon in de roman De kleine blonde dood, een echt kind genaamd Boudewijn Iskander en een verbroken liefdesrelatie met elkaar te maken? Voor het eerst vertelt de 'kleine blonde' zelf uitgebreid voor de camera over zijn relatie met Büch. Niet alle raadsels worden daarmee opgelost, maar ze tekenen het web van emoties, verlangens en verhalen waar Büch gedurende zijn leven steeds verder in verstrikt raakt. Voor haar biografie Boud krijgt Eva Rovers als enige toegang tot het complete privéarchief van Büch. Zij introduceert en weegt in de film zijn dagboeken, foto's en talloze brieven. Want hoe moeten we de seksueel getinte passages in zijn dagboeken over kleine jongens met wie hij contact had interpreteren? Zijn ze een verslag van de werkelijkheid, de weerslag van zijn diepste verlangens of niet meer dan literaire odes aan zijn muzen? Via dit persoonlijke archief en de belangrijke vrouwen in het leven van Büch vallen steeds meer stukjes van de puzzel op hun plek. Zijn gehavende jeugd, zijn kinderlijke nieuwsgierigheid, zijn onweerstaanbare charme, maar ook zijn vernietigende jaloezie en de vergaande gevolgen van zijn voornemen om nooit meer gekwetst te worden. De waarheid heeft vele gezichten in de verhalen die Büch zelf optekende en de verhalen die zijn vrienden vertellen. En uit de botsing van die verschillende werkelijkheden, emoties, en dichterlijke vrijheden ontstaat een beeld van Boudewijn Büch dat minder bekend en pijnlijker is dan dat van de charismatische verteller, de obsessieve verzamelaar en de jolige clown.
Het Uur van de Wolf >
