Vroeger was het leven eenvoudig. Je groeide op, keek om je heen, trouwde met je buurmeisje en kreeg kinderen die speelden met hun neefjes en nichtjes terwijl oma een oogje in het zeil hield.
Vroeger was het leven eenvoudig. Je groeide op, keek om je heen, trouwde met je buurmeisje en kreeg kinderen die speelden met hun neefjes en nichtjes terwijl oma een oogje in het zeil hield. Nu heeft de mens de afgelopen eeuw veel emancipaties meegemaakt (en is daardoor vrijer dan ooit in het maken van keuzes), maar het zoeken naar 'de ware' blijft onverminderd populair. De manier waarop er wordt gezocht, is wel veranderd. Liefdesbrieven zijn vervangen door stoute appjes. Er zijn datingapps in plaats van de kroeg. Jort is de beroerdste niet en gaat als vrijgezel eens kijken wat er op Tinder zoal te vinden is. Een algoritme bepaalt je lot. Maar goed, als je dan iemand hebt gevonden en het matcht, ga je dan trouwen in stijl 'zoals de prins in Georgië' of heb je gewoon een relatie zonder dat daar de huwelijkse rituelen aan te pas komen? Op een dag komt er een baby, die groeit op in een wereld vol met nieuwe apparaten. Oma en opa kunnen in de luierstand, want de robot-nanny neemt zorgtaken over. Zijn algoritmes slimmer dan de vlinders in je buik? Maken we nog echt contact? Heeft de lange relatie zijn langste tijd gehad? Is het erg dat rituelen verdwijnen? Zijn opa en oma vervangbaar?
Kelder & Klöpping >
