Na twintig jaar totale afzondering hoog in de bergen van de Himalaya verlaat Lama Govinda zijn grot om zich onder de mensen te begeven. Een documentaire over een verdwijnende traditie.
Het Tibetaanse boeddhisme kent veel verschijningen, maar de traditie van Milarepa spreekt wel het meest tot de verbeelding. Dit zijn de yogi's hoog in de Himalaya, die vaak jarenlang, onder barre omstandigheden en in totale afzondering, hun meditatie doen. Lama Govinda (Pooh, 1962) is zo'n kluizenaar. We volgen hem wanneer hij na twintig jaar retreat zijn grot verlaat om zich onder de mensen te begeven. Documentairemaker Jaap Verhoeven is geraakt door de eenvoud en zorgeloosheid van Lama Govinda, maar valt tijdens het draaien van dit portret ook van de ene verbazing in de andere. Zo blijkt Lama Govinda erg te houden van dans en zang. Hij laat geen mogelijkheid onbenut om te dansen en te zingen met de dorpelingen uit de omgeving, die hem als een heilige vereren. Ook in zijn geboortedorp Pooh wordt hij op handen gedragen. Lama Govinda geeft letterlijk alles op om Milarepa's pad naar verlichting te volgen en zo tot diepe levensinzichten te komen. Lama Govinda zingt door het weidse en hoge berglandschap wanneer we terugkeren naar zijn berghut voor zijn volgende retreat. Daar aangekomen vertelt hij hoe hij de winters overleeft en over zijn inspiratie om dit moeilijke pad te volgen. De ontmoeting met hem roept voor westerlingen veel vragen op, niet alleen over hem, maar ook over ons eigen leven, dat immers gebaseerd is op het bereiken van sociaal, financieel en fysiek comfort, juist al die dingen die Lama Govinda achter zich liet. Maar wat zocht hij dan? Wat is het resultaat van al die jaren beoefening. En wat kunnen wij daarvan leren en begrijpen? Een documentaire over een verdwijnende traditie.
De Boeddhistische Blik >
